«اِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذیِنَ یَخْشَونَ رَبَّهُمْ بِاْلغَیْبِ وَ اَقَامُوا الصَّلوةَ وَ مَنْ تَزَکَّى فَاِنَّماُ یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَ اِلَى اللَّهِ اُلمَصِیرُ⁽¹⁾» تو فقط کسانى را انذار مى‏کنى که از پروردگار خود در پنهانى مى‏ترسند و نماز را بر پا مى‏دارند و هر کس تقوى و پاکى پیشه کند، نتیجه آن به خودش باز مى‏گردد و بازگشت همگان به سوى خداست.

انذارهاى پیامبر، تنها در دلهاى آماده اثر مى‏گذارد. تا در دل خوف خدا نباشد و در نهان و آشکار احساس مراقبت یک نیروى معنوى بر خود نکند و با انجام نماز که قلب را زنده مى‏کند و به یاد خدا وا مى‏دارد به این احساس درونى مدد نرساند، انذارهاى انبیاء و اولیاء خدا بى‏اثر خواهد بود.

نماز یکى از ویژگیهاى پرهیزکاران است

یکى از ویژگیهاى پرهیزکاران، این است که نماز به پا مى‏دارند «یُقِیمُونَ الصَّلوةَ⁽²⁾»نماز که رمز ارتباط با خداست، مؤمنانى را که به ملکوت راه یافته‏اند، در یک رابطه دائمى و همیشگى با آن مبدأ بزرگ آفرینش، نگاه مى‏دارد و لذا تسلیم جباران و ستمگران نمى‏شوند و فکر و عمل و گفتار او خدائى مى‏شود. از آیه شریفه «لَارَیْبَ فِیِه هُدىً لِلْمتَّقیِنَ⁽³⁾» استفاده مى‏شود که، این خداوند متعال است که، توفیق اقامه نماز و هدایت را به ایشان داده است در واقع متقین داراى دو هدایتند، یک هدایت اوّلى که بواسطه آن متقى شدند و یک هدایت دیگر، که خداى سبحان به پاس تقوایشان به ایشان کرامت فرمود⁽⁴⁾».

    1- سوره فاطر آیه 18.

    2- سوره بقره آیه 3.

    3- سوره بقره آیه 2.

4- المیزان، ج 1، ص 70.

http://www.mohsenzade.com